सन् 1919 मा, दुई बेलायती वैज्ञानिकहरूले अल्बर्ट आइन्स्टाइनको सामान्य सापेक्षताको विवादास्पद सिद्धान्तलाई प्रमाणित गर्ने उद्देश्यले एउटा प्रयोग गरे। यस भौतिक सिद्धान्तले ब्रह्माण्ड चार-आयामिक छ र सूर्य जस्ता विशाल वस्तुहरूले वास्तवमा अन्तरिक्ष कालको बनावटलाई विकृत गर्दछ भनेर प्रस्ताव गरेको छ। वास्तवमा, एडिङटनले महसुस गरे कि पूर्ण सूर्यग्रहणको समयमा, चन्द्रमाले सूर्यको प्रकाशलाई रोक्छ, जसले सूर्यको नजिकका ताराहरूलाई देख्न दिन्छ।