ভাৰতত, 9 বছৰ আৰু তাতকৈ অধিক বয়সৰ জনসংখ্যাৰ এক চতুৰ্থাংশতকৈও অধিক লোক এক বা ততোধিক দাঁতত ক্ষয়ৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত হয়। ভাৰতীয় পুৰুষৰ মাজত কৰ্কট ৰোগৰ আটাইতকৈ সাধাৰণ ৰূপটো হৈছে মূৰ আৰু ডিঙিৰ কৰ্কট ৰোগ বুলি কোৱা হয়। দুৰ্বল মৌখিক পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা অনুশীলন, অস্বাস্থ্যকৰ খাদ্যাভ্যাস, ধঁপাত আৰু সুৰাৰ ব্যৱহাৰ, আৰু দাঁতৰ যত্নৰ সীমিত প্ৰৱেশাধিকাৰে এই বৃদ্ধিত অৰিহণা যোগায়।